MBP

Wulkany budzą się na nowo, trzęsienia ziemi niszczą całe miasta. Szaleją tornada i tsunami, zmienia się klimat. Zaraz za progiem toczą się krwawe wojny, których nikt nie chce nazwać wojnami. Chrześcijanie są mordowani za wiarę na skalę niespotykaną wcześniej. Zaczynają się wędrówki ludów, nienormalność staje się normą. Wielcy gracze finansowi z premedytacją rujnują całe narody.

Czy to są znaki? Czy Franciszek uważa się za ostatniego papieża? Czy sugeruje, że Antychryst już chodzi po naszych ulicach i niebawem wybierzemy go na swego władcę? Czy to za tego pokolenia Kościół zostanie zniszczony, a Bóg będzie mógł uratować świat już tylko przez powtórne przyjście prawdziwego Zbawiciela?

Ojciec Święty Franciszek wracając do Rzymu z pielgrzymki na Filipiny w styczniu 2015 roku powiedział; "Jest taka książka, przepraszam, że robię reklamę, (.) została napisana w 1903 roku w Londynie.. (.) Nosi tytuł Władca świata, a autorem jest Robert Hugh Benson. I chociaż została napisana w 1903 roku, to warto ją przeczytać, a czytając ją dobrze zrozumiecie, co mam na myśli mówiąc o "kolonizacji ideologicznej"“.

Kolonizacja ideologiczna trwa: gender, aborcja, eutanazja, agresywne wyrzucanie wiary z przestrzeni publicznej. Istnieje sposób na weryfikację papieskiej wizji przyszłości. To analiza znaków, za pomocą których Bóg próbuje kierować współczesnymi losami świata. Mamy się czego obawiać, jeśli pokrywają się one z treścią powieści Lord of the World (Władca świata). Cywilizacją ukazaną w tej profetycznej wizji rządzi dobry Antychryst, a globalizacja gospodarcza i ideologiczna staje się faktem. Mowa jest o powszechnym buncie natury, o straszliwych prześladowaniach i zdawałoby ostatecznym zniszczeniu Kościoła.

Czy to wszystko przed nami? Przyjrzyjmy się znakom opisanym w naszej książce.

Fantazje o końcu świata towarzyszą nam od samego początku. "Skończone, skończyło się, kończy się już, to chyba się już kończy", powtarzamy bez przerwy za bohaterami Becketta. Ale skąd w nas właściwie ta nieustająca potrzeba, żeby likwidować świat? Maciej Jakubowiak wyrusza do źródeł współczesnej wyobraźni i przedziera się przez gąszcz powieści, filmów, seriali, gier komputerowych, memów, doniesień medialnych i scen z życia codziennego, po drodze mijając scenariusze katastrofy klimatycznej, fobie technologiczne, lęki demograficzne i obrazy wojny. A wszystko po to, by zbadać naturę tej dziwnej potrzeby kończenia ze wszystkim. Rzeczywistość miesza się tu ze zmyśleniem, nieskrępowana erudycja z osobistymi końcami świata, fikcyjni politycy komentują działania istniejących prezydentów, a pewien mężczyzna spaceruje w towarzystwie psów i czarnych myśli o przyszłości. Ostatni ludzie to wnikliwe kompendium apokaliptycznej wiedzy i wiwisekcja poetyki katastrofy. Na szczęście opowieść o końcu dopóty pozostaje nieprawdziwa, dopóki można ją sobie opowiadać.

Książka wchodzi w skład serii "Literatura i kontrowersje".Stanowi prezentację kilkudziesięciu utworów literackich, określanych mianem katastroficznych, których powstanie było ściśle związane z oddziaływaniem defetystycznych historiozofii, tragicznych wydarzeń oraz licznych stereotypów i uprzedzeń. Teksty te bazują na popularnych stereotypach i mitach powielanych przez brukowe gazety oraz liczne plotki. Przewrotność czy też kontrowersje z nimi związane są różne: albo wynikają z ogólnych tendencji historycznych czy literackich, albo mają charakter indywidualny dla każdego autora. W większości z nich można jednak zauważyć pewną zaskakującą prawidłowość: literatura ta ma charakter oczyszczający, a więc fikcyjne katastrofy mają wymiar ocalający, świat odradza się tu na nowo (oczywiście w różnoraki sposób). Może on przyjąć całkowicie inną formę niż dotychczas lub - w myśl toposu genezyjskiego - przenieść życie na zupełnie inną planetę, gdzie ludzkość będzie mogła stworzyć nową cywilizację.Dobór literatury do poszczególnych rozdziałów nie był przypadkowy. Są to mniej lub bardziej znane powieści podejmujące tematy katastrofy, zmierzchu wartości, rewolucji, a nawet inwazji obcych istot. Niektóre z nich, jak np. powieści Witkacego, stanowią doskonałą grę zarówno ze stereotypami, jak i popularnymi konwencjami literackimi. Obok tekstów tak wybitnych, jak biblijne księgi czy "Nie-Boska komedia", można tu poczytać o mało znanych utworach literatury popularnej, często niewznawianych po 1945 roku, albo o dziełach fantastycznonaukowych, które oprócz motywów katastrof czy inwazji podejmują również próby przedstawienia cywilizacji przyszłości w formie antyutopii lub nawet dystopii.Z literatury zagranicznej wybrano dzieła Herberta G. Wellsa, Pierre`a Boulle`a, Karela Čapka, Dana Browna, Philipa K. Dicka, Jose Saramago, Mary W. Shelley, Aldousa Huxleya, Georga Orwella.Polscy pisarze przywołani przez autora to: Antoni Słonimski, Roman Jaworski, Jan Łada, Witkacy, Kazimierz Wybranowski, Zygmunt Krasiński, Wacław Niezabitowski, Janusz A. Zajdel, Stanisław Lem, Bolesław Prus i Adam Mickiewicz.